حسین محمدی فام در یادداشت اختصاصی خود که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است، در شرح دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان می‌نویسد:آنچه مسلم است منظور از آلودگی‌ها و نجاسات در این دعا، آلودگی و پلیدی‌های روح است،زیرا آلودگی جسم با استحمام از بین می‌رود،اما این آلودگی و کثیفی جان و‌ روح است که علاوه بر تلاش فراوان،تقوی و تزکیه به عنایت الهی و نظر او نیاز دارد.

اما دعای امروز

«َاللّهُمَّ طَهِّرْنی فیهِ مِنَ الدَّنسِ وَ الْأقْذارِ، وَ صَبِّرْنی فیهِ عَلی کائِناتِ الْأَقدارِ، وَ وَفِّقْنی فیهِ لِلتُّقى وَ صُحْبَهِ الْأبرارِ بِعَوْنِکَ یاقُرَّهَ عَیْن الْمَساکینِ :خدایا! پاکیزه ام‌ کن در این روز،از چرک و کثافت و شیکبائیم ده در آن به آنچه مقدر است شدنی‌ها و توفیقم ده در آن برای تقوی و هم‌نشینی با نیکان،به یاریت ای روشنی چشم مستمندان».

*تقوا پاک کننده آلودگی‌ها

مسلما آلودگی و نجاست روح هم،به واسطه انجام “گناه ” به وجود می‌آید.
امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرماید: «در انجام طاعات،خود را به شکیبایی وادارید و جان‌هایتان را از پلیدیِ گناهان دور کنید،تا حلاوت ایمان را بچشید».
همین امام همام در حدیثی دیگر راه پاک کردن این آلودگی‌ها را مطرح می‌کند؛ایشان می‌فرمایند:
«همانا تقوای خدا داروی بیماری‌های قلب‌های شما و… پاک کننده آلودگی‌های جان‌های شما و جلا دهنده تاریکی چشم‌های شما است». [نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۸]
در برخی روایات این چرک‌های روحی را به شهوت رانی نسبت داده‌اند.
باز امیرالمؤمنین علی(ع)است که فرمود: «جان‌های خود را از چرک شهوات،پاک کنید تا به درجات بلند دست یابید». [میزان الحکم، حدیث ۱۷۰۸۷]
از خداوند متعال مسئلت می‌کنیم که برای ما اراده کند که پلیدی‌های روحی ما از بین برود؛همان طور که اراده فرمود پلیدی را از اهل بیت‌(ع)دور کند و آنها را پاک نماید: «اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عنکُم الْرِجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِرُکُمْ تَطْهیراً: همانا خداوند می‌خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را چنان که باید و شاید پاکیزه بدارد». [سوره مبارکه احزاب، آیه ۳۳]
از خداوند می‌خواهیم به آبروی محمد و آل محمد (ص)پلیدی‌های جان ما را نیز پاک کند.

*رضایت به قضا و قدر خداوند موجب رفع بسیاری از غصه‌ها

ما دعا کرده، برخی حوائج را از خداوند طلب می‌کنیم،اما باید در عین حال به مصلحت او و مقتدراتی که او برای عالم هستی و امور ما رقم می‌زند راضی باشیم.
در دعای عرفه امام حسین (ع) می‌خوانیم: «… وَ خِزلی فی قَضائِکَ و بارِکَ لی فی قَدَرِکَ حَتَّی لا اُحِبُّ تَعْجیلَ ما اَخَّرْتَ وَ لا تأخیِرَ مَا عَجَّلْتَ …» یعنی «خدایا در قضای خود برایم خیر مقدر کن و در قدر (مقدرات) خویش برایم برکت قرار بده،تا آنجا که عجله در آن چه تو،به تأخیر انداخته‌ای دوست نداشته باشم و آن چه را تو پیش انداخته‌ای، تأخیرش را دوست نداشته‌ باشم». [مفاتیح الجنان، دعای روز عرفه امام حسین (ع)]
صبر و رضا به مقدرات خداوندی از مقامات بلند عرفانی است،که نیل به آن به سادگی امکان‌پذیر نیست.
کسی چون امام حسین (ع) باید،بتواند پس از آن همه ستم که کشیده و ظلم که دیده، در لحظات پایانی عمر خویش فریاد سر دهد که «صَبْراً‌عَلی قَضائِکُ: خدایا به تقدیر تو راضی‌ام!»ما نیز باید در این مسیر حرکت کنیم.
رسول مکرم اسلام (ص)فرمودند: «از برترین کارهای نیک،نزد خداوند خوش‌خویی و فروتنی و… وخرسندی به قضا است». [میزان الحکم، ج ۳، ص ۱۱۶؟؟؟]
رضایت به قضا و قدر خداوند موجب رفع بسیاری از غصه‌های ما می‌شود.
امام صادق(ع) فرمودند: «اگر همه چیز به قضا و قدر است، [که هست]، پس اندوه خوردن چرا؟! [امالی صدوق، ص ۵۶]
برای رسیدن به این مقام هم توسط امیرالمؤمنین (ع)بیان شده است: «چگونه به قضا خشنود شود کسی که یقین راستین ندارد؟!» [غررالحکم، حدیث ۶۹۹۳]

* توفیق تقوی و همنشینی با نیکان

هر کدام از این دو خواسته، یعنی تقوی و همنشینی با خوبان آن قدر مهم است که شرح آنها ساعت‌ها وقت گرفته و صفحات زیادی را می‌طلبد،ما فقط برای نمونه به چند حدیث کوتاه در باب «تقوی» و «همنشینی خوبان» می‌پردازیم:

* تقوی در روایات

امام علی (ع): بهترین برادران تو آن است که،تو را به هدایت رهنمون سازد و به تقواو‌ پرهیزکاریت برساند». [میزان الحکم، حدیث ۲۸۴]
امام علی(ع): «دنیا بسی فریبنده است و… در هیچ یک از توشه‌های آن خیر و خبری نیست مگر در توشه تقوا». [میزان الحکم، حدیث ۶۱۰۱]
امام علی (ع): «بدانید که پایه و اساس کار شما دین است و نگهبان شما [از گناهان] تقوا است». [شرح نهج‌البلاغه، ج ۲۰، ص ۱۵۳]
امام علی (ع): «بر تقوا و راستی مواظبت کن که دین،در این دو جمع است». [میزان الحکم، حدیث ۶۴۳۰]
امام علی (ع): «این نفس خود را با تقوا ریاضت می‌دهم تا در روز هراس بزرگ (قیامت)‌ درامان باشد و در لبه لغزش گاه‌ها پابرجا بماند». [میزان الحکم، ۷۷۳۰]

* همنشینی با نیکان درمکتب علوی

امام علی(ع): «با فرزانگان همنشینی کن تا خردت کمال یابد و نادانی از تو رخت بربندد». [میزان الحکم، حدیث ۲۵۶۷]
امام علی(ع): «رأس دین، همنشینی با پرهیزکاران است». [میزان الحکم، حدیث ۶۴۲۲]
امام علی (ع): «هیچ چیز به اندازه همنشینی با نیکان،آدمی را به خوبی فرانمی خواند و از بدی دور نمی‌کند». [میزان الحکم، حدیث ۱۰۲۹۷]
امام علی (ع): «همنشینی با ارباب فضایل،دل‌ها را زنده می‌کند». [غررالحکم، حدیث ۹۷۶۹]
/انتهای پیام/