دشمنان هم شهادت او را خوش نمیدانستند….

روضه های شب جمعه :

امام حسین (ع) تنها ماند مالک بن بشر کندى بر آن حضرت حمله کرد و شمشیرى بر سرش زد.
شب کلاهى از خز بر سر امام (ع) بود که شمشیر آنرا درید و سر را زخمى کرد. حسین (ع) آن را از سر افکند و شب کلاه دیگر خواست و بر سر نهاد و بر آن عمامه بست و بر زمین نشست و کودک کوچک خود را خواست و او را در دامن نشاند مردى از بنى اسد او را هدف تیرى بلند قرار داد و در دامن پدر شهید کرد. امام حسین (ع) همچنان مدتى نشسته بود و اگر مى‌خواستند او را بکشند مى‌توانستند ولى هر قبیله اقدام بر آن کار را به قبیله دیگر واگذار مى‌کرد و کشتن امام حسین (ع) را خوش نمى‌داشت. امام حسین (ع) سخت تشنه بود قدح آبى خواست و چون آنرا به دهان خود نزدیک ساخت حصین بن نمیر تیرى بر آن حضرت زد که به دهانش خورد و مانع از آشامیدن شد و امام (ع) قدح را رها فرمود.

منبع:
منبع: اخبار الطوال دینوری؛ ترجمه دامغانی؛ ص ۳۰۴