محبت اهل بیت(ع)
چند حدیث ناب درباره محبت اهل بیت(ع)
– فرمودند: «من وَجَدَ بَردَ حُبِّنا عَلی قَلبِهِ، فَلیَکثُرِ الدُّعاءَ لاُمِّهِ (بشاره المصطفی لشیعه المرتضی،ص۹)
– قال رسول الله (ص) :« اَدَّبُوا اَوْلادَکُمْ علی حُبّی و حُبِّ اَهْلِ بیتی. (الغدیر، ج۱۰، ص۲۷۹)»
– قال رسول الله (ص) : اَوَّلَ اکثرُکُمْ نوراً یومَ القیامهِ اکثَرُکُمْ حُباً لِالِ محمدٍ (شواهد التنزیل،ج ۲، ص۳۱۰)»
– قال رسول الله(ص): «اَوَّلُ ما یُسْأَلُ عنه العبدُ حُبُّنا اَهْلَ البیت (عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۶۲)»
– قال الصادق(ع): «رَحِمَ‌الله عَبداً حَبَّبَنا الی الناسِ وَلَمْ یُبْغِضُنا الیهم (کافی، ج ۸، ص۲۹۹)»
– قال الصادق(ع): «إِنَّ فوقَ کُلُّ عِبادهٍ عبادهً و حُبُّنا اَهلَ البیتِ اَفْضَلُ العِبادَه (المحاسن، ج ۱، ص۱۵۰)»
– قال الصادق(ع): «لِکُلِّ شّیءٍ اَساسٌ و اَساسُ اِلاسلامِ حُبُنا اهل البیت (بحار،ج ۲۷، ص۹۱)»
– قال المهدی(ع): لِیَعمَل کُلُّ امْرِءٍ علَى ما یُقَرَّبُ مِن مَحَبَّتِنا (بحار، ج ۵۳، ص ۱۷۶)»
– پیامبر اسلام (ص):« ثابت قدم ترین شما بر صراط، کسی است که محبتش به اهل بیت(ع) من بیشتر باشد. (بحار، ج۲۷، ص ۱۳۳)»
– قال النبی(ص): « مَنْ رَزَقَهُ اللهُ حُبَّ اْلأئِمَهِ مِنْ اَهْلِ بَیْتی فَقَدْ اَصابَ خَیْر الدُّنْیا وَ اْلآخِرَهِ (بحار، ج۲۷، ص۷۸)»
– شافعی :« یَا آلَ بَیتِ رَسولِ الله حُبُّکُمُ، فَرضٌ مِنَ الله فی القُرآنِ أنزَلَهُ.
کَفاکُم مِن عظیمِ القَدرِ أنّکُم، مَن لَم یُصلِّ عَلَیکُم لَا صَلَاهَ لَهُ (الامام الصادق والمذاهب الاربعه ، ج۳ و ۴)»
– امام علی(ع): «من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع (بحار، ج ۱،ص۹۲) ( لباس ورع بر تن کند)»
– رسول خدا(ص) : « حُبِّی وَ حُبُ أَهْلِ بَیْتِی نَافِعٌ فِی سَبْعَهِ مَوَاطِنَ أَهْوَالُهُنَّ عَظِیمَهٌ عِنْدَ الْوَفَاهِ وَ الْقَبْرِ وَ عِنْدَ النُّشُورِ وَ عِنْدَ الْکِتَابِ وَ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ وَ عِنْدَ الصِّرَاط )میزان الحکمه، ج۲، ص۲۳۷)»
– امام علی(ع): « مَنْ اَحَبَّنَا کَانَ مَعَنَا یَوْمَ القیامهِ وَ لَوْ اَن َّرَجُلاً اَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ (امالی صدوق مجلس ۳۷)
– امام صادق (ع): «محبت اهل بیت(ع) گناهان را می ریزد چنان کهخ تندباد برگ را از درختان می ریزد.(بحار، ج ۲۷[ ص۷۷)»
– امیر المومنین(ع): « هر کسی می خواهد بداند که آیا دوستِ حقیقیِ اهل بیت(ع) هست یا نه به قلبش رجوع کند. اگر در دلش محبتِ دوستانِ ما هست پس او دشمن ما نیست دوستِ ما است اما اگر یکی از دوستانِ ما را در دلش دشمن می دارد، او دوستدار حقیقی ما نیست.(بحار، ج ۲۷، ص۵۳)»
– حضرت رضا(ع) به جمال نوشت: « کُنْ مُحِبّاً لآِلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنْ کُنْتَ فَاسِقاً وَ مُحِبّاً لِمُحِبِّیهِمْ وَ إِنْ کَانُوا فَاسِقِینَ (منتهی الآمال ، ص۳۲۲)»
