در محضر استاد سیدعلی درخشان/ یقظه ۱
یقظه ۱
باسمه تعالی
قدر وقت ار نشناید دل و کاری نکند ـ بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم
مرحله اول از نور یقظه همان ملاحظه نعمتهای الهی است:
الف) نور عقل موعظه خود را به گوش دل بخواند و دل موعظه پذیر گردد.
ج) قلب منتظر برق منت دوست باشد که با نورانیت و جهیدن آن برق، بیدار ومتنبه و نعمت شناس و شاکر گردد.
همانگونه که می دانید ممیز نعمت یا عقل است یا معارف است با عبرت ، و این هر سه در این سه مطلب گنجیده و به این وسیله تا قلب اقرار و اذعان نماید که:
الف) از شمارش نعمتهای الهی عاجز و غرق در نعمتهای خود را مشاهده نماید.
ب) اعتراف نماید که اینها بر سبیل منت بر او عطا شده نه بر سبیل استحقاق.
ج) او تقصیر و کوتاهی نموده و از ادای حق نعمتها برنیامده است.
