بر سر سفره نور (۱۶)
متن زیر سومین ادب باطنی قرآن را مطرح میکند که بر گرفته از سخنان مداح اهل بیت حسین محمدی فام در باب قرآن است که دوشنبه شبها در جلسات هفتگی هیئت طرح می شد
سکوت در برابر قرآن
یکی از راههای نزول نور الهی ، سکوت در برابر قرآن است تا شاید از این طریق اسرار درون پیچیده آن به قلب بی رمق ما وارد شود.
و إذا قریء القرآن فاستمعوا له و انصتوا لعلکم ترحمون / « سوره اعراف ، آیه ۲۰۴»
و چون قرآن خوانده شود به آن گوش دهید و خاموش باشید تا مشمول رحمت شوید.
انصات یعنی وجودت را در برابر قرآن خالی کن همانند کسی که از علم و دانش بیبهره است. اصلیترین علم هستی، معارف قرآن است که آن هم بی معلم، نه رسیدن دارد نه یافتن. راهی است که بی معلم نه راه می شناسد نه بیراه.
فلینظر الانسان الی طعامه /«سوره عبس، آیه ۲۴» پس آدمی باید طعام خویش را بنگرد.
در کافی از زید شحام روایت کرده از حضرت باقر(ع) سئوال کردم مقصود از طعام در این آیه چیست؟ فرمود: علم و دانشی است که باید آن را از کسانی که خداوند معین نموده اخذ کرد.
در کافی آمده است اگر کسی پای سخن فردی بنشیند، او را پرستیده اگر او از خدای رحمان بگوید خدا را عبادت کرده و اگر از شیطان بگوید شیطان را عبادت کرده است.
اگر شخصیت سخنگو را بشناسید می توانید به حرف او اعتماد کنید.
اسلام می گوید معلم مهم است. اینکه علم خود را از چه کسی می گیرید مهم است.
اگر جایی مطمئن بودید که سخنی که میشنوید حرف حق است میتوانید آن را از هر کسی بپذیرید.