مطلب شصتم
#شب_جمعه:
على بن عیسى در حدیث مرفوعى (که سند را به معصوم رسانده) روایت کند که موسى علیه السّلام با خدا مناجات کرد و خداوند در آن مناجات به او فرمود:
اى موسى آرزویت در دنیا دراز نشود که بخاطر آن دلت سخت گردد و شخص سخت دل از من به دور است.
اى موسى آن طور باش که من در تو خوشحالم (که چنان باشى) چون که خوشحالى من آن است که فرمانبردارى شوم و نافرمانى نشوم. پس دلت را با ترس بکش، کهنه جامه باش و زنده دل، در زمین گمنام باش و در آسمان معروف، خانه نشین باش و چراغ در شب، در پیشگاه من فرمانبردار و فروتن باش چون فرمانبردارى شکیبایان.
از بسیارى گناه به درگاه من فریاد کن چون فریاد گنهکار گریزان از دشمن در دفع دشمن از من یارى بجوى که براستى من یاور و مددکار خوبى هستم.
اى موسى! همانا من خدایم که بر فراز بندگانم و بندگان زیر دست منند و همگى در برابرم کوچک و درمانده اند و از خودت نیز بر خویشتن نگران باش (چون بسیار شود که انسانى از خود گول خورد) و فرزند خود را نیز بر موضوع دینت امین مدان مگر اینکه فرزند تو نیز مانند خودت خوبان را دوست بدارد.
اى موسى! تن خود را بشوى و غسل ده و به بندگان شایسته ام نزدیک شو.
اى موسى! در نماز مردم، پیشواشان باش و در دعوا و نزاعشان رهبر باش و بدان چه من به تو نازل کرده ام در میانشان داورى کن که من حکمى روشن و دلیلى تابان و نورى بر تو فرو فرستادم که گویا باشد بدان چه در اولین و آخرین بوده و خواهد بود.
منبع:
الروضه من الکافی؛ ترجمه رسولى محلاتى؛ ج۱؛ ص ۶۱
