مطلب هفدهم

از «سلمان فارسى» روایت شده است که گوید: شنیدم رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) مى ‏فرمود: «خداوند عزیز و جلیل مى ‏گوید: اى بندگان من! آیا اتفاق نیفتاده که فردى از شما حاجت هاى بزرگى بخواهد که شما آن حوائج را نمى ‏دهید مگر اینکه محبوبترین خلق نزد شما را حاضر کند و شما به احترام آن شفیع محبوب و دوست داشتنى درخواستهاى او را بدهید؟!
آگاه باشید و بدانید که با کرامت ترین و برترین خلق نزد من، محمد و برادرش على و پس از آن ائمه هستند. آنانى که وسیله تقرب به من مى ‏باشند. آگاه باشید که هر کس حاجت مهمى دارد و مى ‏خواهد نفعى به او برسد یا مشکلى برایش پدید آمده و خواهان دفع ضرر آن است اگر مرا به محمد و آل پاکش بخواند آنچنان حاجتش را برآورده مى ‏سازم که بهتر و برتر باشد از برآورده ساختن کسى که محبوبترین خلق را نزد او شفیع قرار مى ‏دهند».
سخنان سلمان که به اینجا رسید عده‏ اى از مشرکین و منافقین در حالى که او را مسخره مى ‏کردند گفتند: اى سلمان! چرا خدا را به اینها قسم نمى ‏دهى تا تو را بى ‏نیازترین و پولدارترین فرد مدینه قرار دهد؟! سلمان پاسخ داد: من خدا را خواندم و از او خواستم که چیزى به من بدهد که از حکومت بر کل دنیا برتر و با منفعت ‏تر باشد. من از خدا خواستم و او را به این بزرگواران قسمش دادم که به من زبانى ذاکر بدهد که او را حمد و ثنا کند، قلبى بدهد که شاکر نعمت هاى او باشد، بدنى بدهد که در برابر سختیها صبر نماید و آن خداى عزیز و جلیل این التماسهاى مرا اجابت فرمود. این چیزهایى که من از خدا خواستم از حکومت بر تمام دنیا و هر چه در آن است هزار هزار بار برتر و بالاتر است.

منبع: عده الداعی ابن فهد حلی