مطلب یازدهم

از رسول خدا(صلّى اللَّه علیه و آله) نقل است که فرمود:
«حضرت موسى(علیه السّلام) بر سر راهى، فردى از یارانش را دید که در سجده است (از آنجا رفت و) کارش را انجام داد و برگشت، دید هنوز در سجده است، گفت: اگر حاجت تو در دست من بود آن را برایت برآورده مى ‏ساختم. خداوند عزیز و جلیل به او وحى کرد که: اى موسى! اگر آنقدر سجده کند تا گردنش قطع شود، او را نخواهم پذیرفت مگر آنکه دست از کارهاى زشتش برداشته به چیزهایى که من آن را دوست دارم، روى نماید».
در روایت دیگر آمده است که:
«حضرت موسى(علیه السّلام) بر سر راهش مردى را دید که گریه مى‏ کند، رفت و برگشت، دید هنوز گریه مى ‏کند، گفت: خدایا بنده ‏ات از ترس تو است که اشک مى ‏ریزد. خداوند متعال فرمود: اى موسى! اگر این فرد آنقدر گریه کند تا مغز سرش به همراه اشک چشمش خارج شود تا وقتى که دنیا را دوست دارد، او را نخواهم آمرزید»

منبع: عده الداعی ابن فهد حلی