گریه بر غربت مولا

ابن عبّاس مى‏ گوید: حضرت فاطمه زهرا(س) فرمودند: پدر خود را در خواب دیدم و راجع به آن ظلم و ستم هایى که به ما شد به آن حضرت شکایت کردم. رسول خدا در جوابم فرمود:

آن آخرتى که براى پرهیزکاران آماده شده براى شماست و تو به زودى نزد من خواهى آمد.
حضرت امام جعفر صادق(ع) از پدران بزرگوارش علیهم السّلام روایت مى ‏کند که فرمودند: هنگامى که فوت حضرت زهرا نزدیک شد گریه کرد، حضرت على علیه السّلام از وى سؤال کرد: اى بانوى من! چرا گریه میکنى؟ فرمود: براى آن مصیبت هایى که تو بعد از من خواهى دید. امیرالمؤمنین فرمود: گریان مباش، به خداوند سوگند آن مصائب نزد من براى رضاى خداوند کوچک و ناچیزند. آنگاه فاطمه به على وصیت کرد که به ابوبکر و عمر اجازه تشییع جنازه و نماز ندهد و حضرت على(ع) وصیت آن بانو را اجرا نمود.

منبع:
زندگانى حضرت زهرا علیها السلام؛ ترجمه بحارالانوار؛ ص ۶۸۷