چند روضه هجوم به بیت(در و دیوار)

۱// هنگامی که مهاجمان به خانه علی و زهرا سلام الله علیهما هجوم بردند، “مردم جمع شدند تا نظاره کنند و خیابان-های مدینه از مردان پر شد.”

منبع: شرح نهج البلاغه، ج ۶، ص ۵۰

۲// در برخی اسناد آمده است که: “فاطمه س دستانش را از پشت در داز کرد. آنان با تازیانه به دستان او زدند.”
منبع: بحارالانوار، ج ۳۰، ص ۲۹۳ تا ۲۹۵

۳// نظام از بزرگان معتزلی اهل سنت گفته است: “عمر فریاد می زد: خانه زهرا س را با ساکنانش به آتش بکشید.”
منبع: الملل و النحل، ج ۱، ص ۸۴

۴// نصی دلالت بر این دارد که بی بی در حال تلاش برای این بوده که مولا را نبرند:
“فاطمه س در کنار در بین شوهرش و مهاجمان حائل شد. قنفذ با تازیانه او را زد.”
منبع: الاحتجاج، ج ۱، ص ۲۱۲

۵// نقل دیگر: “چون به جلوی در رسیدیم، فاطمه به محض دیدن آنان، در را به رویشان بست و شک نداشت که کسی بدون اجازه اش بر او وارد نخواهد شد. عمر لگدی به در کوبید و آن را -که از چوب خرما بود- شکست. سپس وارد شدند.”
منبع: تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۶۷

۶// شیخ طبرسی در الاحتجاج: “فاطمه س بین شوهرش و مهاجمان قرار گرفت. قنفذ او را با تازیانه زد (چنان که همچون بازوبند به دور بازویش حلقه زد.)… ابوبکر به دنبال قنفذ فرستاد که زهرا س را بزند. قنفذ زهرا س را وادار کرد که به لنگه در خانه اش پناه برد. (نقل دیگر: او را هل داد.) قنفذ درب را به درون راند. یکی از دنده های پهلوی زهرا س شکست و فرزندش را سقط کرد.”
منبع: الاحتجاج، ج ۱، ص ۲۱۲

۷//علامه مجلسى گوید:

در کتاب سلیم بن قیس هلالى به روایت ابان بن ابى عیّاش از او، از سلمان و عبد اللَّه بن عبّاس روایت شده که گفتند:
هنگامى که پیامبر اسلام(ص) رحلت کردند هنوز جنازه مقدس آن حضرت را به خاک نسپرده بودند که مردم عهد و پیمان خود را شکستند و مرتد شدند و علم مخالفت را برافراشتند.
اما حضرت على(ع) مشغول غسل و کفن و حنوط جسد مبارک پیغمبر عزیز اسلام شد تا اینکه آن جسد مقدّس را به خاک سپرد. سپس على علیه السّلام طبق وصیّت حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مشغول جمع آورى قرآن مجید شد.
پس از این جریان عمر به ابوبکر گفت: مردم عموما غیر از على و اهل بیتش با تو بیعت کردند، به دنبال وى بفرست تا بیاید و بیعت کند. ابوبکر پسر عموى عمر را که نامش قنفذ بود خواست و به او گفت: نزد على برو، به وى بگو: خلیفه پیغمبر تو را خواسته! چندین مرتبه قنفذ این مأموریت را انجام داد ولى حضرت امیر نزد آنان نیامد. عمر در حالى که خشمناک بود برجست و خالد بن ولید و قنفذ را خواست. به آنان دستور داد تا هیزم و آتش برداشتند و به سوى خانه حضرت روانه شدند. در آن هنگام حضرت زهرا علیها السّلام پشت در نشسته بودند و جسم آن بانو پس از رحلت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم ناتوان شده بود.
عمر به در خانه على(ع) که رسید دقّ الباب کرد و فریاد زد: اى پسر ابى طالب! در را باز کن! حضرت زهرا(س) فرمود:
ما را با تو چه کار که نمى ‏گذارى به عزادارى خویشتن مشغول باشیم؟! عمر به حضرت فاطمه(س) گفت: در را باز کن! والا آتش به جان شما مى ‏زنیم! فاطمه زهرا(س) در جوابش فرمودند: آیا از خداى توانا نمى ‏ترسى که داخل خانه من مى ‏شوى و به خانه ‏ام حمله و هجوم مى ‏کنى؟! ولى او حاضر نشد که برگردد! آتش خواست و در خانه را آتش زد. وقتى در سوخت او در را باز کرد! در همین لحظه بود که حضرت زهرا(س) در مقابل وى قرار گرفت و فریاد زد:
پدر جان! اى رسول خدا! او شمشیر خود را همان طور که در غلاف بود، بلند کرد و به پهلوى فاطمه علیها السّلام زد. وقتى ناله آن بانوى مظلومه بلند شد با تازیانه به نحوى به ساق دست آن حضرت نواخت که صیحه‏ اى زد و پدر خود رسول خدا(ص) را به فریاد طلبید.
هنگامى که حضرت امیر(ع) با این منظره مواجه شد از جاى برجست و کمربند او را گرفت و او را از جاى کند و بر زمین افکند آنگاه بینى و گردن وى را کوبید و تصمیم گرفت که او را به قتل رساند! ولى دستور پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم را به یاد آورد که به آن حضرت فرموده بود: باید صبور و شکیبا باشى. لذا فرمود: اى پسر صهاک! سوگند به حقّ آن خدایى که حضرت محمّد(ص) را به مقام نبوّت گرامى داشت اگر نه چنین بود که من به خاطر امر خداوند باید صبر کنم تو مى‏ دیدى که نمى ‏توانستى داخل خانه من شوى! و عمر پیوسته استغاثه مى ‏کرد! در این هنگام مردم به میان خانه على(ع) ریختند و بر آن حضرت غلبه یافته ریسمان به گردن مقدّسش انداختند! فاطمه زهرا(س) نزدیک در آمد که حضرت امیر(ع) را از دست آنان رها کند، ولى قنفذ آن بانوى مظلومه را هدف تازیانه قرار داد! و اثر آن تازیانه نظیر یک بازوبند به بازوى آن حضرت بود تا زمانى که رحلت فرمود.
آنگاه آن بانو را به نحوى به در کوبید که دنده و پهلویش شکست و جنین خود را که در رحم داشت سقط کرد! پس از آن زهرا علیها السّلام چنان در بستر بیمارى افتاد که دیگر برنخواست و به شهادت رسید.

منبع مطالب فوق:
کتاب “رنج های حضرت زهرا س”
نوشته علامه سید جعفر مرتضی عاملی
ترجمه محمد سپهری
انتشارات تهذیب (قم)

زندگانى حضرت زهرا علیها السلام؛ ترجمه بحارالانوار؛ ص ۶۴۴