حضرت فاطمه(س) در قیامت
(در صحرای محشر) حضرت فاطمه(س) پیراهن خونین فرزند عزیزش حسین(ع) را گرفته و عرضه می دارد:
خدایا! بین من و قاتلان فرزندانم داوری کن(۱)
سپس از پروردگار مسئلت می کند فرزندش حسین(ع) را به او نشان دهد.
خطاب می شود:
به قلب قیامت بنگر! می بینید امام حسین(ع) ایستاده و سر در بدن ندارد(۲)
با دیدن این منظره جانسوز فریادی جانگداز می کشد و چنان ناله و شیون می کند که همه فرشتگان بیهوش می شوند. اهل محشر همگی فریاد برمی آورند خدا بکشد کشنده ی فرزندت را.
خدایتعالی می فرماید: (قاتل امام حسین(ع)، دوستداران و پیروانش را) چنین می کنم(۳)
فاطمه(س) با پیراهن خون آلود فرزند عزیزش حضرت حسین(ع) به صحرای محشر می آید.
وای بر کسی که در روز قیامت آنگاه که در صور دمیده می شود شفیعانش دشمن او باشند.
منبع:
– مقتل مقرم؛ حضرت فاطمه(س) در قیامت؛ ص ۱۰۷
(۱): مناقب ابن شهر آشوب ؛ ج ۲؛ ص ۹۱
(۲): معالم الزلفی ؛ ص ۲۳۳ ؛ باب ۱۰۲
(۳): عقاب الاعمال صدوق؛ ص ۱۰
