وارد شدن امام حسین(ع) به فرات برای نوشیدن آب//برگرفته از کتاب کبریت احمر

وقتی سیدالشهدا ع وارد شریعه شد و کف مبارک پر از آب کرد بیاشامد؛ پس به روایت ابن شهر آشوب و بحار و جلا العیون در باب عذاب قاتلین آن حضرت در دنیا، ملعونی تیر بر دهان مقدس آن سرور زد. پر از خون شد. آن حضرت فرمود: “لا ارواک الله من الما فی دنیاک و لا آخرتک” یعنی خدا در دنیا و آخرت از آب سیرابت نکند. پس به نفرین آن جناب، آن مرد یک مشک آب می خورد و سیر نمی شد تا به جهنم واصل شد (۱) و به روایت اخبار الدول آب در کف آن جناب پر از خون شد. پس دست به آسمان بلند کرد و در حق جمیع آن قوم نفرین نمود.

در روایت دیگر در بحار و عوالم و جلا العیون است ملعونی فریاد کرد: یا اباعبدالله! تو لذت از آب می بری و لشگر رو به خیمه تو رفتند؟ آن حضرت آب را ریخت و لشکر را متفرق کرد. دید آن خبر، اصلی ندارد(۲). دفعه دیگر اراده شریعه نمود لشکر -لعنهم الله- حایل شدند بین آن حضرت و آب. چنانچه مسلم بن عمرو باهلی- لعنه الله- جسارت کرد در کلام خود به حضرت، ملاعین کربلا نیز جسارت کردند.
به روایت ابوالفرج و بحار شمر ملعون می گفت: “و الله نرده او نرد النار” و ملعونی می گفت: آیا نظر نمی کنی به فرات، ای حسین! گویا شکم ماهیان است. به خدا قسم از آن نیاشامی تا تشنه کشته شوی. آن حضرت به درگاه اله عرض کرد: “اللهم امته عطشا” دعای آن حضرت مستجاب شده، هر چه آب می آشامید سیر نمی شد تا تشنه به سگان جهنم ملحق شد. (۳)

منابع:
کبریت احمر؛ فرق بین ایمان و اسلام؛ ص ۲۲۷
(۱): بحارالانوار؛ ج ۴۵؛ ص ۳۰۰
(۲): جلا العیون؛ ج ۲؛ ص ۲۰۵
(۳): همان؛ ج ۴۵؛ ص ۵۱✅