سوء ادب به راس مطهر امام حسین(ع)//برگرفته از کتاب کبریت احمر

به روایت سید بن طاووس در لهوف، بریدند سر مطهرش را بعد از ضربهای بسیار و بر درخت آویختند و بر دروازه شهر(۱) و به روایت شیخ مفید در کوچه ها و میان قبایل گردانیدند.(۲)

به دیر راهب دادند. مکرر در مجالس کفر و شراب و قمار خود حاضر کردند. به دست های بریده، به شمشیر کوچک و چوب دستی به آن مخدوم جبرئیل و محبوب رب جلیل اشاره رسانیدند. اینها همه سهل است، من نمی دانم چگونه راضی شد که خواهران و دختران او از عراق تا شام، در کجاوه های بی سر پوش با نامحرمان همسفر باشند در حالتی که “یتصفح وجوههن اهل المناهل و المناقل”(۳)
یعنی: گردن می کشیده باشند آن اعراب بادیه که در سر چاه های آب بین راه بودند که ببینند آن جماعت اسیر با آن سرهای نورانی، اهل بیت کدام شهریارند که به آن خواری در دست دشمنان گرفتارند.

منابع:
کبریت احمر؛ بعثت پیامبر اسلام؛ ص ۳۹۴
(۱): ابن طاووس؛ لهوف؛ ص ۹۵
(۲): مفید؛ ارشاد؛ چاپ آل البیت؛ ج۲؛ ص ۱۱۷
(۳): ابن طاووس؛ لهوف؛ ص ۱۰۶
✅