سقوط حضرت از اسب به زمین //برگرفته ازمنابع اهل سنت
امام حسین علیه السلام از کثرت زخم ناتوان شده بود. دست از جنگ کشیده و در جای خود ایستاد. پیکر شریفش از تیر و نیزه و شمشیر، پاره پاره بود. افراد زیادی به قصد حمله با حضرتش مواجه شدند؛ ولی هنگامی که حال او را مشاهده می کردند بر می گشتند. هیچ کس نمی خواست گناه کشتن فرزند پیامبر را به عهده بگیرد. مدت زیادی همچنان جنگ راکد ماند.
عاقبت شمر به افرادش نعره زد: منتظر چه هستید؟
بکشید او را. گروهی از ناجوانمردان دور او را گرفتند.
زرعه بن شریک تمیمی، سنان بن انس نخعی و صالح بن وهب مری هر کدام ضربه ای سخت بر جسم شریفش زدند و آن پیکر پاک از روی زین به زمین افتاد.
منابع:
خوارزمی مقتل الحسین، ج ۲، ص ۳۴
خوارزمی، مقتل الحسین، ج ۲، ص ۳۵
ابن اثیر الکامل فی التاریخ، ج۴، ص ۷۸
