متن کلمات قصار نهج البلاغه//شماره ۱۴

کلمات قصار نهج البلاغه ۱۴

جناب آقای دکتر محمدی فام

جلسه چهاردهم، مورخ ۹۷/۳/۱۶

متن:

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِیحَ لَهُ الْأَبْعَدُ .

——————-

و درود خدا بر او فرمود: کسی را که نزدیکانش واگذارند، بیگانه او را پذیرا باشد.

——————-

Amir al-Mu’minin, peace be upon him, said : He who is abandoned by near

ones is dear to remote ones.

——————-

شرح جملات قصار نهج‌البلاغه ۱۴
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ، أُتِیحَ لَهُ الْأَبْعَدُ.
کسى که نزدیکانش او را رها سازند، آنها که دورند براى (حمایت از او و یارى اش) آماده مى شوند.

أُتِیحَ لَهُ: برایش مقدر شد. «أُتیحَ» از ماده «تَیح» (بر وزن شَىء) در اصل براى مهیا شدن براى انجام کارى است و هنگامى که به باب افعال می‌رود به معناى مهیا کردن است و گاه به معناى مقدر ساختن نیز آمده که آن هم نوعى مهیا کردن است.

حضرت می‌فرمایند: کسی که نزدیکانش او را رها کنند، خدا برایش از دور حامی می‌فرستد.
گویی حکمت و رحمت خدا در این است که انسان‌ها به وسیله بستگان و دوستان نزدیک حمایت شوند؛ ولى اگر آنها نکنند، خدا مسئولیت را بر عهده دیگران که دورتر هستند مى‌گذارد تا بنده‌اش در میان توفان حوادث تنها نماند.
مثلاً قریش که از نزدیکان پیامبر (ص) بودند، نه تنها ایشان راحمایت نکردند بلکه به دشمنى او برخاستند؛ اما خداوند دورافتاده‌ترین قبائل را یعنى اوس و خزرج را به حمایت او برانگیخت و جالب این که اوس و خزرج با هم دشمنى دیرینه‌اى داشتند ولى در حمایت از پیغمبر اکرم (ص) متحد و متفق شدند و امثال این موضوع در طول تاریخ بسیار دیده شده است.

امام صادق (ع) فرمودند: «کُنْ لِمَا لاَ تَرْجُو أَرْجَى مِنْکَ لِمَا تَرْجُو؛ نسبت به آنچه امیدى به آن ندارى از آنچه به آن امید دارى امیدوارتر باش» و ضمن اشاره به داستان حضرت موسى (ع) مى‌فرماید: «موسى براى به دست آوردن شعله آتشى به دنبال نورى که از درخت برمی‌خواست روان شد ولى در آنجا پیام نبوت را دریافت داشت». (کافى، ج ۵، ص ۸۳، ح ۲)
همه چیز دست خدا و به خواست اوست، این یعنی توحید افعالی.