بر سر سفره نور (۱۵)
متن زیر دومین ادب باطنی قرآن را مطرح می‌کند که بر گرفته از سخنان مداح اهل بیت حسین محمدی فام در باب قرآن است که دوشنبه شبها در جلسات هفتگی هیئت طرح می شد.
تقوا
هرچند هدف اصلی قرآن، هدایت است و هرچند انتظار «هدایت» از بزرگترین موهبت الهی، انتظاری آرمانی نیست اما گاهی برای دیدن و فهمیدن، کاری از نگریستن و اندیشیدن ساخته نیست … گاهی باید برخاست! برخاستنی از جنس بیداری، از جنس «بودن» … و از جنس تقوا. تقوایی که خود سنگ محک فهم قرآن و فهمی که خود مهر تاییدی بر اعجاز قرآن است…
تقوا درجاتی دارد و به همان میزان، فهم ما از قرآن هم درجاتی دارد و یکی از جنبه های اعجاز قرآن این است که از جملات آن می توان چندین معنی صحیح را برداشت کرد. در واقع بهره مندی ما از قرآن در گروی فهم ماست و فهم ما در راستای تقوای ما حرکت می کند و این «فهمیدن»ها چیزی جز نور ربوبی نیست که وعده نزول آن به اهل تقوا داده شده است.
العلم النور یقذفه الله فی قلب من یشاء/ علم نور است و خدا آن را در قلب هر که بخواهد قرار می دهد.
اتقوالله ویعلمکم الله /اگر اهل تقوا باشید خدا به شما علم می دهد.
هرچند تاج ترجمه واقعی آن تنها از آن ِ تالی و تابع خدا، ولی زمان است:
السلام علیک یا تالی کتاب الله و ترجمانه
العلم النور یقذفه الله فی قلب من یشاء/ علم نور است و خدا آن را در قلب هر که بخواهد قرار می دهد.
اتقوالله ویعلمکم الله /اگر اهل تقوا باشید خدا به شما علم می دهد.
هرچند تاج ترجمه واقعی آن تنها از آن ِ تالی و تابع خدا، ولی زمان است:
السلام علیک یا تالی کتاب الله و ترجمانه
