بر سر سفره نور (۱۴)
۱- ایمان
شاید نوشیدن آب حیات قرآن تنها در گروی آداب ظاهری آن باشد اما بدون شک ادراک بطن لایههای قرآن با آداب باطنی آن گره خورده است. آدابی که «ایمان» ، اولین گام وصول آن است. ایمان به اینکه قرآن، صورت کتبی کلام خداست و ایمان به نگاهی که گاهی دریچه گناه است و گاهی گهواره هدایت. هدایتی که حتی با نگاه کردن به قرآن نیز حاصل میشود.
ایمان وملزومات آن عبارتند از: ایمان به خدا- ایمان به پیامبر(ص)- ایمان به قرآن- ایمان به صفاتی که قرآن به وسیله آن معرفی شده است.
وننزل من القرآن ما هو شفا و رحمه للمومنین و لا یزید الظالمین الا خسارا/ «سوره مبارکه اسراء آیه ۸۲»
و از قرآن آنچه را برای مومنان شفا و رحمت است نازل می کنیم ولی ستمگران را جز زیان نمی افزاید.
انما المومنین الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایمانا وعلی ربهم یتوکلون/«سوره مبارکه انفال آیه ۲»
مومنان فقط آن کسانیند که چون یاد خدا شود دل هایشان ترسان شود و چون آیات او برآنها تلاوت شود ایمانشان را بیفزاید و بر خدای خویش توکل کنند.
الذین اتینا هم الکتاب یتلونه حق التلاوته اولئک یومنون به و من یکفر به فاولئک هم الخاسرون/« سوره مبارکه بقره آیه ۱۲۲»
کسانی که کتابشان داده ایم و آن را چنان که باید می خوانند، همین ها به قرآن ایمان میآورند و کسانی که به آن کافر شوند آن ها واقعا زیانکارند
قرآن کیمیایی است که مس دلها را طلا می کند.