تلاوتی که عامل ترفیع است گاهی هم تلنگری می زند بر تفهّم و تدبّر، تا جایی که در روایات پیامبر اکرم و ائمه معصومین(ع) از قرائتی که مقدارش بسیار و تفکر و تدبر در آن کم باشد ، نهی گردیده است.

از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل است :« من قراء القرآن فی اقل من ثلاث لم یفقه »کسی که قرآن را در کمتر از سه روز بخواند آن را نفهمیده است .
خانه ای که قرآن بر طاقچه‌های تغافل آن جا خوش کند، دیگر نه عامل عروج می شود و نه می تواند خاک و افلاک را به هم گره بزند. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید و مانند قوم یهود و نصاری نباشید که فقط در کنیسه و کلیسا دعا می کنند و خانه ها را رها کردند. وقتی تلاوت قرآن در منزل زیاد شود اهل خانه از برکاتش بهره مند می‌شوند و آن خانه برای اهل آسمان می‌درخشد همان طور که ستارگان آسمان برای اهل دنیا می‌درخشند.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم مى فرماید: قال الله تبارک و تعالى : من شغله قرائه القرآن عن دعائى و مسئلتى ، اعطیته افضل ثواب الشاکرین؛اگر اشتغال به قرائت قرآن ، بنده مؤ من را از بازگویى خواسته‌هایش در پیشگاه الهى باز دارد، خداى سبحان ، بدون درخواست ، بهترین ثواب شاکران را به چنین بنده اى عطا مى‌کند؛ همان گونه که خلیل حق ، حضرت ابراهیم (علیه السلام ) در هنگام شنیدن (حرقوه و انصروا الهتکم ) یا (فالقوه فى الجحیم ) از خدا چیزى طلب نکرد؛ چون مى‌دانست که بر آمدن حاجت او در نخواستن است : حسبى من سؤالى علمه بحالى.
اما همین قرآنی که گاهی حجاب «خواستن» و «نخواستن» می‌شود، عدالت را تا جایی پیش می برد که طبق روایات، کسى که با دشوارى و تمرین فراوان تکرار مى‏کند تا قرآن را بیاموزد و حفظ کند، پاداش او دو برابر پاداش دیگران است.
راوی می‌گوید شنیدم امام صادق (ع) مى‏گفت: کسى که آموختن‏ قرآن بر او دشوار باشد، دو برابر پاداش مى‏برد و کسى که آموختن قرآن بر او سهل و آسان است با پیشتازان گوى سبقت را ربوده است.               گزیده کافى، ج‏۱، ص۳۴