دکتر حسین محمدی فام

به مناسبت شهادت حضرت محسن (ع)

محسنم من پسر زهرایم گرچه شش ماهه ولی والایم کشته کینه قومی ظالم من شهید ستم اعدایم گرچه جانسوز بود روضه من پر حرارت تر از عاشورایم ...

یارب مرا بخر که ز دنیا بریده ام

یا رب مرا بخر که ز دنیا بریده ام جز درد و غم در این دو سه روزه ندیده ام تاریک بود شام جهانم تمام عمر در حسرت رسیدن صبح و سپیده ام حالا که خط زدند همه نام من، بدان من نیز جز تو روی همه خط کشیده ام تو پرده از گناه و خطایم نزن کنار با آن که من حجاب حیا را دریده ام آیات مهر و قهر تو را خواند جبرئیل تنها من آیه کرمت را شنیده ام دیگر مرا خطاب نکنی با عتاب خود من طعم عشق و کام وصالت چشیده ام دست مرا ب...

ای که غایب ز دیده ها هستی//فاطمیه

ای که غایب ز دیده ها هستی آخرین حجت خدا هستی نور چشمان مصطفی هستی صاحب اختیار ما هستی دستهامان به سوی دامانت جان انس و ملک به قربانت دیده ها وانگشته بر رویت قدمی هم نرفته تا کویت طاق محراب عشق ابرویت خوش بر آنکس که حس کند بویت آنکه بیند جمال انور تو می شود تا همیشه نوکر تو می شود زائر شما باشم تا خدا طایر شما باشم نه فقط شاعر شما باشم شادی خاطر شما باشم راه عشقت به گریه می پویم ذکر یا صاحب...

یک نفر نیست مرا زین قفس آزاد کند؟

یک نفر نیست مرا زین قفس آزاد کند؟ یا که مرگم برساند، دل من شاد کند؟ هرچه فریاد زنم از ته این چاه عمیق نشنود کس که مرا عاقبت امداد کند من خراب بن خراب بن خرابم اما باده ای نیست مرا لحظه ای آباد کند میروم لحظه به لحظه بسوی قعر جحیم کاش صاحب نفسی بود که ارشاد کند ما که رفتیم ولی کاش به میخانه کسی گه گداری ز من بی سر و پا یاد کند یکشنبه ۱۳ اسفند ۹۶ ساعت یک بامداد

غزل مصیبت فاطمیه س

«بوی خوش می آید اینجا عود و عنبر سوخته» یک غزل از بیت اول تا به آخر سوخته باغبانی دست بسته، غنچه ای روی زمین هم گلستان ولا هم یاس پرپر سوخته گرچه هیزمها فراوانند مثل دشمنان بیشتر از درب خانه قلب حیدر سوخته داد میزد طفل معصومی کنار شعله ها وای از این نامرد مردم، روی مادر سوخته هم زمین و هم زمان و هم مکان هم لامکان هرچه هست و بود را دیدم در آذر سوخته «سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود» در میان شع...

به یاد روزهای خوش پیاده روی اربعین . . .

یادش بخیر چه روزهای خوبی بود تو قلبامون هوای مرغوبی بود قدم قدم تو اون جاده ساده پرمی کشیدیم تا خدا پیاده عرب عجم رو روی سر میذاشتش کار به نژاد و زبونش نداشتش میگفت همین که زائر حسینی تاج سر منی و نور عینی پیر و جوون و مرد و زن باصفا خنده و گریه هاشونم بی ریا همه با هم دوست و رفیق...

به پاس زحمات پدرم . . .

در شب ولادت امیرالمومنین علیه السلام سال ۹۴ و به مناسبت روز پدر و تقدیر از ایشان در جلسه هیأت گفته شد: در روضه اگر دو چشم تر داشته ام // یا نیمه شبی اشک سحر داشته ام باور بنما بعد دعای مادر // من هر چه که بوده از پدر داشته ام

به مناسبت ولادت استادم حاج منصور ارضی!

روز شادی و شعف آمده دل پرشور است شام تاریک فنا گشته و فصل نور است باده و جام و سبو و می و مستی جور است موسم دیدن و بوسیدن روی حور است چشم بد از رخ معشوق دل ما دور است /// کف بزن مولد فرخنده حاج منصور است... این درختی است که دارای هزاران ثمر است خود چو خورشید بود صاحب صدها قمر است گوهری از یم عشقش که به ما جلوه گر است طاهری، حیدری و حاج سعید و سازور است دیده دشمن بدخواه جنابش کور است //...

من عاشق محمد و آل محمدم…

اشکالاتی دارد که اغماض بفرمایید: ساقی بیا و جام مرا پر ز باده کن روحم زلال و قلب مرا صاف و ساده کن من بی اراده آمده ام سوی میکده زین پس مراد من تو برایم اراده کن ملک دل مرا که شده مرکز گناه با یک نگاه فاطمه(س) دارالعباده کن من عاشق محمد و آل محمدم (علیهم السلام) من را دوباره شاعر این خانواده کن بی فایده است عمر بدون غم حسین(ع) من را برای غمکده اش استفاده کن ۱۹ اسفند ۹۳