۷۲ زخم….

روضه های شب جمعه :

امام مى‌ جنگید تا آن‌که ۷۲ زخم برداشت. از جنگ، خسته و ضعیف شد و ایستاد تا دمى بیاساید. در این حال سنگى آمد و بر پیشانى‌اش خورد و خون جارى شد. لباسش را گرفت تا پیشانى‌اش را از خون پاک کند که تیر تیز سه شعبه و مسمومى آمد و بر قلب او نشست. امام حسین علیه السّلام گفت: بسم اللّه و باللّه و على مله رسول اللّه. پس سر به آسمان بلند کرد و عرضه داشت: خداى من! تو مى‌دانى که اینان کسى را مى‌کشند که روى زمین فرزند پیامبرى جز او نیست. امام تیر را از پشت سر بیرون آورد و خون مانند ناودان جارى شد. دستش را زیر محل زخم گرفت و چون پر از خون شد به آسمان پرتاب کرد. از این خون قطره‌اى به زمین بازنگشت و پیش از آن سرخى در آسمان دیده نشده بود. باز هم دستش را زیر زخم گرفت و چون از خون پر شد به صورت و محاسنش مالید و فرمود: این‌گونه به خون خضاب خواهم بود تا جدّم محمد صلّى اللّه علیه و اله را دیدار کنم و بگویم اى رسول خدا! فلانى و فلانى مرا کشتند.

منبع:
مقتل خوارزمی؛ ترجمه صادقی؛ ص ۱۶۵