مطلب بیست و پنجم
در روایت آمده است که: «خداوند متعال حساب خلق را که رسید، یک نفر باقى مى ماند که سیئاتش بر حسناتش فزونى دارد.
ملائکه او را مى گیرند تا به سوى آتش ببرند در حالى که او پشت سر خود را نگاه مى کند. در این هنگام خداوند متعال فرمان مى دهد او را برگردانند آنگاه به او مى گوید: چرا پشت سر خود را نگاه کردى؟ (البته ذات اقدس الهى خود علت آن را مى داند) آن فرد مى گوید: خدایا! گمان نیکوى من به تو این نبود (که مرا به آتش بسوزانى) در اینجا خداوند سبحان مى فرماید:
ملائکه من، به عزت و جلالم سوگند! این بنده حتى یک روز هم به من حسن ظن نداشت، اما او را به بهشت ببرید چون ادعا کرد که به من حسن ظنّ دارد».
منبع: عده الداعی ابن فهد حلی
