مطلب بیست و سوم

از کتاب دعاى «محمد بن حسن صفار» از رسول اللَّه (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: «دو نفر که هر دو یک گونه عمل انجام داده‏ اند وارد بهشت مى ‏شوند ولى یکى دیگرى را برتر از خود مى ‏بیند. لذا مى ‏گوید: پروردگارا! من و او عملمان یکى بود. این مقام برتر او در برابر چیست؟ خداى تبارک و تعالى مى ‏فرماید: او از من درخواست کرد ولى تو نخواستى. آنگاه حضرت فرمود: از خدا بخواهید و زیاد هم بخواهید، چون در برابر ذات اقدس احدیت چیزى بزرگ نیست».

و نیز در همان کتاب آمده است که رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) فرمود: «از خدا بخواهید تا او حکم کند، همانا خداوند متعال به یک سرى از بندگانش در مقابل اعمالشان بخشش دارد و به گروه دیگر در برابر درخواست صادقانه‏ شان.
سپس هر دو گروه را در بهشت جمع مى‏ کند. گروه اول مى‏ گویند: پروردگارا! ما اهل عمل بودیم، به ما عطا کردى اما اینها را به چه سبب؟
مى‏ فرماید: اینان بندگان من هستند، من اجر و پاداش شما را دادم و از آن چیزى کم نکردم، اما اینان از من درخواست کردند و من هم از فضل و رحمت فوق العاده خود به آنان دادم (بلکه) به هر کسى که بخواهم مى‏ دهم».

منبع: عده الداعی ابن فهد حلی