مطلب چهارم

در وحى قدیم آمده است که: «اى آدمى زاده! من ابتدا که تو را از خاک و سپس از نطفه آفریدم، برایم دشوار و سخت نبود، اما قرص نانى که بخواهم به تو برسانم، براى من دشوار و گران تمام مى ‏شود؟».
و نیز براى حضرت عیسى( علیه السّلام) این گونه وحى فرستاد: «انزلنى من نفسک کهمّک و اجعل ذکرى لمعادک و تقرّب الىّ بالنّوافل و توکّل علىّ اکفک و لا تولّ غیرى فاخذ لک. یا عیسى اصبر على البلاء، و ارض بالقضاء، و کن لمسرّتى فیک، فانّ مسرّتى ان اطاع فلا اعصى. یا عیسى احى ذکرى بلسانک، و لیکن ودّى فی قلبک»
یعنى: «توجه من به تو به اندازه همت تو است. براى روز بازگشت به یاد من باش. به وسیله نوافل و مستحبات، به من نزدیک بشو. بر من توکل کن تا تو را کفایت کنم (و اموراتت را بر عهده بگیرم)، مبادا بر غیر من تکیه کنى که مؤاخذه خواهى شد. اى عیسى! در بلا، صبور و در قضاى الهى راضى باش. به دنبال جلب شادى من باش که شادى من در اطاعت است و ترک معصیت. اى عیسى ذکر و یاد مرا با زبانت احیا کن و محبت مرا در قلبت نگهدار».

منبع: عده الداعی ابن فهد حلی