مطلب هشتم
«على بن ابراهیم» از پدرش نقل کرده است که: «عبد اللَّه بن جندب» را در عرفات در حالى دیدم که کسى چون او در آنجا یافت نمى شد، دستهایش به سوى آسمان بلند بود و اشک از گونه هایش بر زمین مى ریخت، وقتى مردم رفتند به او گفتم:
اى ابا محمد! من کسى را چون تو (غرق در ذکر و دعا و سوز گداز) ندیدم، گفت: به خدا قسم! دعا نکردم مکر براى برادران دینى ام.
چون امام کاظم(علیه السّلام) به من خبر داد که:
«کسى که براى برادران دینى در پشت سرشان دعا کند، از عرش الهى ندا مى رسد که «صد هزار برابرش، براى تو باد».
منبع: عده الداعی ابن فهد حلی
