در مصحف فاطمه سلام الله علیها
ابی عبدالله (ع) فرمودند:
فاطمه پس از پدرش هفتاد و پنج روز زنده بود و حزن شدیدی بر مفارقت پدر داشت.
جبرئیل به نزد او می آمد و نیکو در عزای پدرش او را تسلیت می داد و غم و غصه را از نفس او دور می کرد و از پدرش به او خبر می داد و از جایگاه پدر او را آگاه می کرد و به او خبر می داد به آنچه که پس از او بر ذریه اش وارد می آید و علی(ع) آنها را می نوشت.
این است مصحف فاطمه (س)
منبع:
– جُنهُ العاصمه؛ در مصحف فاطمه(س)؛ ص ۱۸۷
– بصائر الدرجات ؛ ص ۱۷۴
– بحارالانوار ؛ ج ۲۲ ؛ ص ۵۴۵
