حسین محمدی فام در یادداشت خود که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است، در شرح دعای بیست و سومین روز ماه مبارک رمضان می‌نویسد: در دعای امروز، پاک شدن از گناهان و عیب‌ها را خواستاریم. باید بدانیم هر بدبختی که به ما می‌رسد، اثر گناه و عصیان است و بدبخت آن است که به فرموده رسول اکرم (ص) این ماه بر او بگذرد و خداوند گناهانش را نیامرزیده باشد. [عیون الاخبارالرضا، ج ۱، ص ۲۹۵]

اما دعای امروز:
«اَللّهُمَّ اغْسِلنی فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنی فیهِ مِنَ العُیُوبِ وَ امْتَحِنْ قَلبی فیهِ بِتَقْوى القُلُوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذنبین: خدایا! بشوی مرا در این ماه از گناه و پاکم کن در آن از عیب‌ها و آزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکاری دل‌ها ای چشم‌پوش لغزش‌های گناهکاران!»

*گناه محو کننده خوبی‌ها
بجاست که در این ماه برای بخشش گناهانمان دعای بیشتری کنیم؛ همان‌طور که اعمال صالح و خوب باعث می‌شود گناهان ما محو شود، انجام گناه نیز باعثِ محو شدن کارهای خوب ما می‌شود.
پیامبر خدا (ص) فرمود: «از گناهان دوری کنید، زیرا گناهان خوبی‌ها را محو می‌کند. همانا بنده گناه می‌‌کند و به سبب آن دانشی را که آموخته بود، فراموش می‌کند». [بحارالانوار،‌ ج ۷۳، ص ۳۷۷]
کار زشت یا عیب نیز در روح انسان اثرگذار است و سریعا انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حضرت امام صادق (ع)فرمود: «همانا انسان گناه می‌کند و به سبب آن از نماز شب محروم می‌شود، سرعت تأثیر کار بد در آدمی از سرعت تأثیر کارد در گوشت بیشتر است». [الکافی، ج ۲، ص ۲۷۲]
در ابتدای سخن گفتیم که هرچه بر سر ما می‌آید از گناهان ماست. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ ما اَصابَکُم مِنْ مُصیبَهٍ فَبِها کَسَبَتْ اَیْدیکم: و هر مصیبتی که به شما برسد، به خاطر کارهایی است که می‌کنید». [سوره مبارک شوری، آیه ۳۰]
حضرت علی (ع) در روایتی در ذیل این آیه می‌فرماید: «از گناهان دوری کنید، زیرا هیچ بلیه‌ای رخ ندهد و هیچ رزقی کم نشود؛ مگر به سبب گناهی؛ حتی خراش برداشتن [که بر اثر گناه بوده است]». [بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۵۰]
طبق روایات کم شدن رزق، آمدن بلا، مرگ و غالب گرفتاری‌ها بر اثر مرتکب شدن معاصی است:
امام صادق (ع): «همانا مؤمن گناه می‌کند و به سبب آن از روزی محروم می‌شود. [میزان الحکمه ـ حدیث ۶۸۴۷]
امام رضا (ع): «هرگاه بندگان مرتکب گناهانی شوند که قبلا انجام نمی‌داده‌اند، خداوند نیز بلاهایی را برایشان پدید آورد که سابقه نداشته است». [الکافی، ج ۲، ص ۲۷۵]
امام صادق (ع): «شمار کسانی که بر اثر گناهان می‌میرند، بیشتر از کسانی است که به اجل می‌میرند». [میزان الحکمه، حدیث ۶۸۴۹]
امام باقر (ع): «هیچ سالی کم ‌بارش‌تر از سال دیگر نیست، بلکه خداوند باران را هر جا که ‌خواهد می‌باراند، اما هرگاه مردمی مرتکب گناهان شوند، خداوند عز و جل بارانی را که برای آنان مقدر کرده بود از ایشان باز می‌دارد». [بحارالانوار، ج ۷۳، ص ۳۲۹]

*تقوای دل و پیروزی در امتحان
قرآن کریم تقوا را به دل‌ها منسوب می‌داند؛ آنجا که می‌فرماید: «ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَاللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ: و هرکس شعائر دین خدا را بزرگ و محترم بدارد، این از ویژگی‌های دل‌های باتقواست». [سوره مبارک حج، آیه ۳۲]
علامه طباطبایی (ره) در تفسیر شریف المیزان ذیل این آیه می‌نویسد: «اضافه شدن تقوا به قلوب اشاره است به اینکه حقیقت تقوا و دوری از غضب خدای تعالی و تورع از محارم او، امری است معنوی که قائم است به دل‌ها و منظور از قلب، دل و نفوس است.
پس تقوی قائم به اعمال که عبارت است از حرکات و سکنات بدنی؛ نیست چون حرکات و سکنات در اطاعت و معصیت مشترک است. مثلا دست زدن به بدن جنس مخالف در نکاح و زنا مشترک است یا بی‌جان کردن در قصاص و جنایت مشترک است و یا نماز خواندن برای خدا یا ریا مشترک است، اینها همه از نظر اعمال و از نظر اسکلت ظاهری یکی است؛ پس اگر یکی حلال و یکی حرام، یکی زشت و یکی زیباست، به خاطر همان امر معنوی درونی و تقوای قلبی است». [المیزان، ج ۱۴، ص ۵۲۸]
اگر می‌خواهیم باتقوا باشیم، باید ابتدا دل‌ را اهل تقوا کنیم تا به دنبال آن جسم نیز اهل پرهیزکاری شود.
خدایا! قلبی با تقوا را روزی ما بگردان.