حسین محمدی فام در یادداشت اختصاصی خود که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است، در شرح دعای روز یازدهم ماه مبارک رمضان می‌نویسد: در دعای این روز مبارک از خداوند می‌خواهیم که احسان را محبوب ما گرداند و فسق و گناه را منفور ما کند؛ تا با وجود چنین حالتی همواره مشغول طاعت و عبادت حضرت حق باشیم.
اما دعای امروز:
«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الْإحسانَ وَ کَرِّهْ فیهِ‌الْفُسُوقَ وَ العِصیانَ وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَخَطَ وَ النّیرانَ بعَوْنِکَ یاغیاثَ المُستَغیثینَ: خدایا! دوست گردان به من در این روز نیکی را و ناپسند بدار در این روز فسق و نافرمانی را و حرام کن بر من در آن خشم و سوزندگی را. به یاری‌ات ای دادرس دادخواهان!»

*نشانه‌های ایمان
خداوند بزرگ در قرآن کریم می‌فرماید: «… ولِکنَّ اللهَ حَبَّبَ الیکُم الایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُم و کَرَّهَ اِلَیْکُمْ الکُفْرَ والْفُسوقَ والْعِصْیان: اما خداوند ایمان را برای شما دوست داشتنی کرد و آن را در دل‌های شما بیاراست و کفر و پلیدکاری و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت». [سوره مبارکه حجرات، آیه ۷]

احسان و نیکی کردن، یکی از نشانه‌های ایمان است که خداوند آن را به ما دستور داده است. قرآن کریم می‌گوید: «اِنَّ‌اللهَ یَأْمُرَ بِالْعَدْلِ وَالْاِحْسانِ …: خداوند به عدل و نیکوکاری فرمان می‌دهد». [سوره مبارکه نحل، آیه ۹۰]
و در جای دیگر نیز چنین می‌فرماید: «وَ اَحْسِنوُا اِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ: و نیکی کنید که خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد». [سوره مبارکه بقره، آیه ۱۹۵]
اگر خداوند دعای امروز ما را مستجاب کند و ما عاشق احسان کردن شویم، نتیجه آن را در نعمت‌های بی‌پایان خداوند در بهشت جاودان خواهیم دید.
خداوند وقتی در سوره مبارکه «الرحمن» به ذکر بهشت و نعمت‌های گوناگون آن می‌پردازد، علت چنین پذیرایی ویژه‌ای را از بندگان صالح خود چنین بیان می‌فرماید: «هَلْ جَزاءُ الْاِحْسانِ اِلَّا الاِحْسانُ: آیا پاداش احسان و نیکوکاری جز احسان است؟». [سوره مبارکه الرحمن، آیه ۶۰]
اگرچه نیکی کردن به کام انسان‌ها خوب و دارای پاداش است، اما در میان همه، نیکی به پدر و مادر دارای اهمیت فوق‌العاده‌ای است تا آنجا که خداوند در ۵ آیه گوناگون در قرآن کریم با واژه «بِالْوالِدَیْنِ اِحْساناً: به پدر و مادر احسان کنید». [سوره‌های مبارکه بقره، نساء، انعام، اسراء و احقاف] به این مهم اشاره فرموده است.
ما باید تلاش کنیم تا نیکوکاری برای ما ملکه شود و به احسان کردن عادت کنیم.
در زیارت جامعه کبیره خطاب به امامان هدی (ع) می‌گوییم: «عادَتُکُمْ الاِحْسان: عادت شما نیکوکاری است». [مفاتیح‌الجنان،‌ زیارت جامعه کبیره]

*احسان در روایات

امام علی (ع) می‌فرماید: «نیکوترین احسان، مواسات با برادران است». [مستدرک الوسائل، ج ۷، ص ۲۶۰] و [مواسات یعنی نیکوکاری، بخشندگی و احسان]
رسول خدا (ص) می‌فرماید: «آیا خبرتان نکنم از بهترین اخلاق دنیا و آخرت؟ گذشت از کسی است که به تو ظلم کرده و برقراری رابطه با آنکه با تو قطع رابطه کرده و احسان و نیکی به آن کسی که به تو بدی کرده است». [منیهالمرید، ص ۳۲۳]
امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرماید: «ایثار و گذشت، غایت احسان است». [غررالحکم، ص ۳۹۵]

در قسمت بعدی دعا از خدا می‌خواهیم که فسق و گناه را مورد نفرت ما قرار دهد و خشم و آتشی را بر ما حرام کند.
آنچه مسلم است، این است که اگر این دعا مستجاب شود و گناه و کج‌روی کسی مورد مغفرت قرار بگیرد، موجب می‌شود که از آنها دوری کند و در نتیجه از خشم و‌ آتش خدا در امان باشد. چون خشم خداوند و عذاب سوزاننده او برای فاسقان و عاصیان است و اگر کسی از گناه جدا شود، از خشم خدا به دور خواهد بود.
رسول گرامی اسلام (ص) در ضمن حدیثی، چهار علامت برای انسان خائن معرفی می‌کند که اولین آنها «عِصْیانُ الرَحمن: نافرمانی خدای مهربان» است. [میزان الحکمه، ج ۳، ص ۵۴۲]
امیرالمؤمنین علی (ع) نیز عصیان را سبب خواری می‌داند؛ آنجا که می‌فرماید: «خوشبختان به سبب ایمان محفوظ ماندند و بدبخت‌ها بر اثر عصیان خوار شدند… » [میزان الحکمه، ج ۵، ص ۲۹۹]
اگر از عصیان نفرت پیدا کنیم امید است که از خشم و آتش سوزاننده خدا نیز نجات یابیم.
البته در روایات مأثوره، اعمالی را به ما آموخته‌اند که انجام آنها باعث حرام شدن آتش بر ما می‌شود. به چند نمونه آنها اشاره می‌کنیم:
امام صادق (ع) می‌فرماید: «هرگاه اشک‌ها [از خوف یا عشق خدا] سرازیر شود، خداوند آن چهره را بر آتش حرام می‌کند». [بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۳۳۱]
امام صادق (ع) در جای دیگری می‌فرماید: «خداوند پیکرهای یکتاپرستان [حقیقی] را بر آتش حرام کرده است». [التوحید، ص ۲۰]
باز هم امام ششم شیعیان می‌فرماید: «هیچ مؤمنی نیست که از آبروی خود برای برادر مؤمنش مایه بگذارد، مگر آن که خداوند روی او را بر آتش حرام گرداند و در روز قیامت سختی و خواری به او نرسد». [تنسه الخواطر، ج ۲، ص ۸۰]
پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «هرکه با عملی زشت یا خواهشی نفسانی روبرو شود و از ترس خداوند بزرگ از آن دوری کند، خداوند آتش را بر او حرام گرداند و از آن ترس و وحشت بزرگ (روز قیامت) درامانش دارد». [میزان الحکمه،‌ حدیث ۵۴۷۴]
رسول گرامی اسلام (ص) در جای دیگری می‌فرماید: «زود باشد که پاره‌ای از تن من در خاک خراسان دفن ‌شود (منظور حضرت امام رضا (ع) است)، هیچ مؤمنی آن را زیارت نکند، مگر آن که خداوند عز و جل بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند». [میزان الحکمه، حدیث ۸۱۷۱]
انتهای پیام/ح